


Sarnıç doğu-batı yönünde uzanır ve dikdörtgen planlıdır. Girişi doğu yönden dikdörtgen formlu yuvarlak kemerli bir kapıyla sağlanmıştır. Batı yönünde kare formlu bir havalandırma penceresi vardır. Sarnıç içerisinde bir merdiven bulunmaktadır. Sarnıcın içerisi iki atkı kemeri üzerine binen beşik tonoz örtüyle örtülüdür. Suyun toplandığı kısımlar su geçirmeyen kalın horasan harcıyla sıvanmıştır. Kuzey ve güney yönlerde sarnıca su akıtan birer kanal görülebilmektedir. Sağlam durumda olan sarnıcın içerisinde halen su bulunmaktadır. Geç Osmanlı Dönemi’nde yapılmış olduğu düşünülen yapı, döneme ait sarnıç mimarisini göstermesi açısından önemli bir eserdir.



Doğu-batı yönünde uzanan yapı dikdörtgen planlıdır. Düz çatının ortasında sekizgen formlu yüksek bir kasnak, bunun üzerinde sivri bir kubbe görülmektedir. Kubbenin tepesinde karşılıklı simetrik dört hava deliği bırakılmıştır. Sarnıca giriş güneybatı köşesinden yuvarlak kemerli bir kapıyla sağlanmıştır. Sarnıç içeride haç biçiminde tonozlu bir örtüye sahiptir. Haçın kollarını meydana getiren tonozlar eğik tonoz biçiminde daralarak sonlanmaktadır. Tonozların ortasındaki kubbe ise dört kemer üzerinde yükselmektedir. Üç kanal sarnıca su temin etmektedir. Bunlardan ikisi sağlamdır. Sarnıç muhtemelen Geç Osmanlı Dönemi’nde inşa edilmiştir.



1910 yılında İngilizler tarafından İzmir-Aydın güzergâhı kapsamında yapılmıştır. Yolcu bekleme salonu ve bilet gişelerinin bulunduğu tek katlı hizmet binasının önü ahşap sundurmalıdır. İngilizlerin yaptığı batı mimarisi tarzındaki Devlet Demir Yolları istasyon yapıları tip proje olarak tüm ülke çapında inşa edilmişlerdir. Yapı son dönem Osmanlı mimarisini yansıtması açısından önem taşımaktadır.


